Aslında ikinci albümlerini tanıtmayı planlıyordum. Grupla aynı isimli, 14 ile 17 şarkı arasında değişen versiyonları bulunan 2'li LP. Ama ani bir kararla ilk albüm Eve istikametine yöneldim.
Açılışı, sanki albümün ortalarında herhangi bir şarkı tavrıyla başlayan Mr. Walking Drugstore Man ile yapılmış. Zaten uzun zamandır bilinen bir ritme devam ediliyormuş gibi. Yadırganmıyor ve çaktırmadan adanın iç kesimlerine davet ediyor dinleyicisini. Tamam vokal bir miktar değişik tınlıyor ister istemez ama müzik de Japonya'dan bize ulaşmış gibi değil. Joey bu şarkıda ara ara yamulan vokaliyle nerelerde dolaştığını ve grubun ismindeki "Speed" 'in nerden geldiğini açıkça belli ediyor.
Big Headed Woman ile ise davul gitara fon olmaktan kurtulmaya başlıyor. Uzadıkça sıkacağına denemelerle renkleniyor.
Shinki ile başlattım yazıyı, çünkü gitarda o olmasaydı Speed ve Glue kafasıyla üzerine yazılacak pek bir şey bulamayacaktım muhtemelen. Sahnede en net parıltı Stoned Out Of My Mind ile görünür hale gelecek diyebilirim. Sözler artık ne var ne yoksa anlatır halde.
Buradan bir zaman makinasıyla 1971'e adımlamak ve herkesi ağaçlarda sallandırmak oldukça kolay. Ama günün koşulları demesek de ilk albümdür, acemiliktir şeklinde tanımlayabiliriz en azından.
Çok eleştiri alan uyuşturucu takıntıları bir yanda, Shinki güzellemeleri ve Japonya'nın Hendrix'i şeklindeki iddialı yakıştırmalar diğer yanda.
Üzücü olan albümün bir yerde ehh dedirtmesi evet. sonuçta başyapıtlar beklenmese de Ode To The Bad People oldukça sıradan, ara ara güzel sololar atılmamış olsa direkt geçeceğim. M Glue ise fena halde zorlama.
Son iki şarkıda kısa zaman için de olsa görünen o çok ufak parıltının izini sürüyorum. Ama Joey o kadar aşırı, o kadar abartı ki hikayeyi bilmesem de sonrasını net şekilde tahmin edebilirdim açıkçası.
Kapanış değil aslında bir son gibidir Someday We'll All Fall Down. Aldığınız ucuz ürüne aynı ucuzlukta bir eşantiyon ilave edilmiştir sanki.
Peki madem o kadar da şahane bir şey değil neden bu kadar anlattım? Öncelikle beğeninin kriterleri değişkendir. Benim bayıldığım kimseye tatlı gelmezken önemsemediğim hoşa gidebilir. Bu bir ihtimaldir ve benim için diğer ihtimaller kadar değerlidir. Korunaklı, değişime kapalı ve takıntılı olmayı şahsen sevmiyorum. Belki yine bir kişi de olsa yeni bir şey duymak isteyebilir diye düşünüyorum. Buraya bir yazı yazarken albümü en az 3-4 kez dinliyorum. Ek bir bilgi, fikir, yorum denk getirebilme hevesiyle uzun uzun geziniyorum internette. Elemanların hayatını, doğdukları yerleri inceliyorum biraz. Varsa röportaj, eleştiri tadında bir kaç şey okuyorum. Eski-yeni resimlerine bakıyorum. Ve çoğunlukla bir kaç günde ancak tamamlanıyor yazı.
Bu yazıyı yazarken Speed, Glue & Shinki hakkında zehir zemberek bir Julian Cope yazısına denk geldim. Bir yerlerde de the Teardrop Explodes yerden yere vurulmuştur mutlaka, dünya böyledir.
Bazen tek bir satır söz, beklenmedik bir davul ya da alakasız bir melodi sevdirir kendini en kötü müziklerde.
En kötü içerisinde de sevilesi bir şeylere denk gelmeniz dileğiyle.
SPEED, GLUE & SHINKI
Shinki Chen- Gitar
Masayoshi Kabe - Bas Gitar
Joey Smith (Pepe) - Davul, Vokal
EVE
01. Mr. Walking Drugstore Man (05:23)
02. Big Headed Woman (06:10)
03. Stoned Out Of My Mind (05:59)
04. Ode To The Bad People (04:53)
05. M Glue (02:43)
06. Keep It Cool (04:17)
07. Someday We'll All Fall Down (05:23)
